woensdag 20 juni 2012

En tóch word ik weer nijdig

Ja, ik weet het, ik weet het... als ik over passend onderwijs schrijf (ik bedoel niet het "doel", maar het "gedoe") dan kan ik soms nijdig worden. Dan ga ik meneer Elias vergelijken met een plofkip en verscheur ik luidruchtig de antwoorden van minister Van Bijsterveldt op vragen uit de Eerste Kamer. De antwoorden slaan overigens nergens op, maar dat geeft mij nog niet het recht het huis te bevuilen met versnipperde intenties en "van plannen".
Ik ga dan even in de tuin zitten, aai Brix of Kerry en kan zelfs de stukjes over trajectklassen-als-ultieme-oplossing-voor-passend-onderwijs met een meewarige glimlach lezen. De opmerkingen van samenwerkingsverbanden "dat we aan Opting-out gaan doen", terwijl dat pas in 2014 kan en er nog helemaal niet bekend is welke regels er gelden en... dat IK een van de leden van die "we" ben en nog van niks weet (het is een ingewikkelde zin, lees nog maar eens, het klopt), ach... ik schenk mezelf nog een ranja in.
Dat termen als "ambulant begeleider" en  "rugzakje" door toedoen van lapzwans-politici, net als "diagnose" smerige woorden zijn geworden maar toch mooi al tienduizenden leerlingen en ouders en docenten gelukkig gemaakt hebben.... ach, ik maak me even drukker om die andere ongewervelden: slakken die mijn dahlia's opgevreten hebben.
Mijn bloeddruk stijgt wel iets als ik in een blog van Maaike een "advertentie" lees voor een trajectbegeleider: http://infosteronderwijs.blog.com/
De advertentie is mooi! Vrij vertaald vraagt men een warmbloedig iemand en een beetje kennis van zaken is ook niet mis. Brede schouders zijn ook gewenst. Het is dezelfde advertentie die op mijn werk op het prikbord hangt met erboven: "Jullie hebben kans te reageren, na een week wordt de advertentie extern uitgezet". 

Toch word ik weer pisnijdig als ik het verhaal van Maaike verder lees:
"Eh..... tja, passend onderwijs. Dát wel natuurlijk maar eh...nee een rolstoel kan écht niet. We kunnen geen "benedenverdiepingsrooster" maken.

Ik sluit mijn ogen en stel me het rustgevende geklingel van de Damiaatjes voor....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten